Heupoperatie

Wie Pieter Verheijen in het orthopedisch revalidatiecentrum in Hüls ontmoet, ontmoet één brok energie. “Het is alsof ik de loterij heb gewonnen, ik ben zo blij als een klein kind en ik spring rond als een jonge hond” jubelt hij. Terwijl hij kwiek over de gang loopt, vertelt hij zijn verhaal, dat hij met veel 60-plussers deelt: “Al drie jaar heb ik last van pijn in mijn heup, die steeds erger werd. Ik moest pijnstillers nemen om me goed te kunnen bewegen.” De diagnose: gewrichtsslijtage, artrose in het linker heupgewricht. In Nederland, waar Pieter met zijn vrouw Annie in het landelijke Sevenum woont, zou hij een jaar op de operatie hebben moeten wachten. Toen hij vervolgens van zijn verzekering hoorde dat hij ook in Duitsland geopereerd kon worden, stuitte hij op de Ortho-Campus in Hüls, slechts 40 kilometer van zijn geboortedorp in Limburg. Het Zorgloket Duitsland hielp hem bij het regelen van de formaliteiten tussen de zorgverzekeraar en het ziekenhuis. “Op de website van de Ortho-Campus ontdekte ik de brochure, waarin ook oefeningen stonden om je spieren op te bouwen voor de operatie”, meldt de gepensioneerde. Het concept van prehabilitatie, d.w.z. de doelgerichte voorbereiding op de gewrichtsoperatie, boeide hem zozeer dat hij zes weken lang vóór de operatie elke dag tweeëneenhalf uur trainde.

Zijn chirurg, hoofdarts Einar Johan Bergli Engvik, weet: “Hoe beter de lichamelijke conditie, hoe gemakkelijker de revalidatie na de ingreep. De heer Verheijen was in zeer goede gezondheid, mede door zijn training, die een positief effect had op het hart- en bloedvatenstelsel en de luchtwegen.”

Twee weken na zijn operatie loopt Pieter door de lange gangen van het Salvea revalidatiecentrum, dat in hetzelfde gebouw is gevestigd als het ziekenhuis in Hüls. Zes of zeven keer per dag loopt hij zijn rondes, in totaal drie tot vier kilometer. Voordat hij naar bed gaat, kort voor middernacht, doet hij zijn laatste rondje: “de anderen zien me aankomen en zeggen ‘daar loopt de haas weer’. Ik doe het voor mezelf, niet voor de chirurg” lacht Pieter, zichtbaar trots op zijn discipline. “Wat me het meest verbaasde, is dat ik tijdens mijn hele verblijf helemaal geen pijn had. Het pijnmanagement is zodanig dat ik altijd kon bewegen en wilde bewegen.”

Pieter werd net op tijd voor zijn 66e verjaardag uit de kliniek ontslagen. Na drie weken gezond eten verheugt hij zich op frietjes en frikandel. Maar nog veel meer op zijn gezin, zijn vrouw, zijn kinderen, kleinkinderen en de tuin van 10.000 vierkante meter. “Ik heb een grote moestuin, hier kweek ik alles wat je je maar kunt voorstellen: asperges, sla, aardappelen, bonen. Als straks alles in het voorjaar weer uitloopt en groeit, ben ik weer volledig op de been, dankzij de nieuwe heup kan ik pijnvrij bewegen.”